Udar mózgu to tak zwany zawał mózgu, a więc nagła sytuacja, która wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej. Co roku udary mózgu pochłaniają ogromne żniwa. Duża część chorych umiera w ciągu roku od udarów, pozostali stają się niepełnosprawni w mniejszym lub większym stopniu i wymagają stałej opieki.
Istnieją dwa główne typy udarów mózgu: udar niedokrwienny i udar krwotoczny. Udar niedokrwienny to sytuacja, w której dochodzi do niedokrwienia w wyniku niedrożności naczynia lub skrzepliny, która się w nim znalazła. Udar krwotoczny z kolei to sytuacja, w której dochodzi do pęknięcia naczynia krwionośnego w mózgu i sączeniu się krwi do jego wnętrza. Chodź udar niedokrwienny występuje znacznie częściej, bo w aż 75% przypadków to daje zwykle lepsze rokowania a szybka interwencja lekarska i podjęcie natychmiastowego leczenia jest w stanie uchronić pacjenta od trwałego kalectwa.
Do czynników ryzyka wystąpienia udaru mózgu należą: miażdżyca, cukrzyca, migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze, otyłość i inne choroby układu krążenia. Jednak najważniejszym czynnikiem ryzyka jest podeszły wiek powyżej 65 lat. Wraz z wiekiem ściany naczyń stają się zgrubiałe i znacznie mniej elastyczne przez co są narażone na uszkodzenia i niedrożności. Ważne jest więc zminimalizowanie ryzyka wystąpienia udaru za pomocą ograniczenia czynników ryzyka.
Ryzyko udaru mózgu możemy znacząco zredukować dbając o nasze zdrowie poprzez regularne badania profilaktyczne, poprzez zdrową i zbilansowaną dietę, która pozbawiona jest soli, cukru, niezdrowych tłuszczy i wysoko przetworzonej żywności czy poprzez aktywny styl życia, w którym podejmiemy regularną aktywność fizyczną i ograniczymy stres, zrezygnujemy z palenia papierosów czy picia alkoholu. Higiena życia jest bardzo ważna w obniżaniu ryzyka wystąpienia udaru mózgu.
Udar mózgu doprowadza nie tylko do kalectwa ograniczając swobodę pacjenta i odbierając mu jego niezależność. W wyniku udaru cierpi także rodzina, dla której chory staje się ciężarem i wymaga stałej opieki. Cierpi gospodarka, ponieważ chorzy nie są w stanie podejmować pracy i stają się utrzymankami państwa. Nowa sytuacja, w której znalazł się chory jest także dla niego trudna do pogodzenia. Dlatego chorzy po udarze często cierpią na depresję poudarową, która wymaga leczenia psychiatrycznego. Do tego dopisać możemy szereg innych skutków, które stają się codziennością chorego takie jak np. spastyczność mięśni.
Więcej informacji znajdziesz na portalu pacjentów po udarze: ZyciePoUdarze.pl